E para empezalo ben, que mellor que contar as emocións previas á chegada desa mañá.
UN PRIMEIRO DÍA DE ESCOLA MOI ESPECIAL
Como todos sabemos, e cando digo todos refírome a nais, pais e
nenos, que os nervios de principio de curso son malos conselleiros.
Pois eu, ás sete e
media, un día antes de que empezara a escola, estaba coma unha moto: correndo,
brincando, pensando no día seguinte … e volta a correr e a brincar. Xa vos
dixen, coma unha moto.
Cando acabei de cear e me metín na cama non podía cos nervios,
que se volta para aquí, que se volta
para alá. Ben, ao final quedei durmido
ás once e media.
Ao día seguinte levanteime, vestinme,
almorcei e ZÁS! Acordeime de que era o primeiro día de escola! Rapidamente
terminei de preparar a mochila, púxenme os zapatos e saín da casa coma un raio.
Ao chegar ao colexio encontreime con
todos os meus amigos e empezamos a falar das nosas vacacións. Nun momento tocou
o timbre e alí nas escaleiras dixéronnos quen ía ser o noso profesor. O noso
curso, 6º de primaria, foi o primeiro en subir.
Entramos e decatámonos de que todo
estaba cambiado … e para mellor! Subimos á segunda planta e entramos á nosa
nova clase. Na aula, as cadeiras tiñan postos os nosos nomes e fomos sentando.
Despois de estar falando un bo anaco
de todas as cousas importantes dun primeiro día de cole, déronnos o notición: “cada
ano, o alcalde visita un colexio para inaugurar o curso escolar, e este ano
tocounos a nós, xusto cando estamos en sexto e somos os maiores!
Como a maioría de nós non o coñeciamos
(algúns nin lle sabían o nome!), decidimos buscar información para preparar un
pouco a visita … e foi xusto nese momento cando chegou a directora acompañada
da profe Lola, o alcalde e uns fotógrafos.
Falamos e fixémoslle moitas preguntas,
desde por que quixo ser alcalde, ata cantos anos tiña. Ademais contounos cousas
como, por exemplo, que ía viaxar a Francia para presentar o proxecto de cidade
de Pontevedra.
Foi moi
divertido porque nunca tiveramos a oportunidade de falar cun alcalde tan
detidamente. E logo, non podía faltar,
foto de grupo con el. Despois despediuse e marchou.Cando se foi, felicitáronnos
polo noso comportamento.
No patio botamos un partido moi intenso, o meu equipo perdeu
pero paseino ben.
En
resumo, a todos nos dá tristeza dicirlle adeus ás vacacións, pero cremos que
este pode ser o mellor curso da nosa experiencia no “San Martiño”.
Recollido dos textos de Cibrán, Javier, Henrique e Sara
Entre os demais textos seleccionamos dous que nos gustaron especialmente.
André describe ese primeiro día dunha forma tan pouco habitual como prometedora para o arranque deste último curso do seu paso polo colexio.
Felicitamos a Laura pola súa descrición da noite anterior ao comezo das clases. Nunca nos imos esquecer das risas da profe Lola aquel día na hora de ler mentres escoitaba a Laura.
O primeiro día de
curso
O primeiro día foi precioso, aínda que eu estaba un pouco
nervioso. Xa ao pisar as escaleiras sentíame un neno novo. Pero o que máis me
gustou foi reencontrarme cos meus compañeiros. O que menos me gustou deste
primeiro día foi que Álex non viñese.
Cando chegamos á clase estivemos lendo as normas. Logo
chegou Lores, o alcalde, e todos nos puxemos moi contentos. Despois puxémonos a
facerlle moitiiiiiiiiisimas preguntas, ata que se marchou.
Un primeiro día precioso, o que digo, máis que precioso.
André
O
comezo das clases
O
día anterior ao comezo das clases eu estaba suuuper nerviosa, tanto que non
paraba de brincar.
Ás
7 chamoume Sara e díxome se quería ir a Pontevedra con ela e eu díxenlle
claramente que si. Ao chegar empezamos a falar; o primeiro do que falamos foi
do comezo das clases.
Ás
9 veu buscarme a miña nai. Ao chegar ducheime e preparei a mochila, ceei e
metinme na cama. Cando por fin me estaba quedando durmida acordeime de que non
tiña case roupa, xa que estábase lavando, e ademais, eu tardo un pouco en elixir
a roupa, así que... pechei a porta, acendín a luz e empecei a coller roupa do
armario.
Cando
me din conta baleirara o armario enteiro.
De súpeto escoitei uns pasos, eu
sabía que era miña nai que viña a ver se estaba durmida, así que empecei a
facer bolas de roupa e a metelas no armario, abrín a porta e deixeina arrimada, apaguei as luces e metinme na cama. A miña nai entrou e pensou que estaba
durmida, saíu e arrimou a porta.
Cando
me estaba quedando durmida outra vez, alguén me mandou unha mensaxe, era unha
amiga que me puxera: "Sorte mañá no colexio JAJAJA". Empezamos a
falar e despois decidín durmir.
Ao
día seguinte levanteime moooi durmida, tanto que ao
saír
da habitación dinme na cara coa porta, e iso creo que foi o que me espertou.
Vestinme, almorcei e saín pola porta pero... esta vez sen darme!
Ao
chegar vin as miñas amigas e comezamos a falar. Despois tocou o timbre e chamáronnos
a nós de primeiros xa que... eramos de sexto! Eramos... os maiores!!! Ha,ha,ha!...
ZASCA!!!
Entramos
e estaba todo cambiado… e para mellor!
Ao
chegar á clase sentámonos e a nosa profesora contounos que iamos ter unha visita, a visita
era do alcalde. Cando nolo contou, toda a clase empezou a falar sobre iso, ata
que nos mandaron calar.
Despois
dun pouco petaron na porta e empezaron a entrar periodistas, a directora… e entre
eles o alcalde. Fixémoslle moitas preguntas e el tamén a nós.
En
resumo, o meu primeiro día de colexio gustoume moitiiiisimo.
Laura
