lunes, 13 de abril de 2020

 Aprendendo a aprender 

dende a casa

Despois dunhas vacacións que ninguén tiña programadas,volvemos a un traballo ao que teremos que poñerlle moitas ganas.
Estades preparad@s?


Recuperamos este blog, que tiñamos aparcado. Ha de servirnos para compartir as nosas inquedanzas e o mellor dos nosos traballos.

Aquí queda o primeiro texto xurdido dunha das primeiras propostas de escritura creativa. Trátase de escribir un conto a partir dun poema de Antonio García Teijeiro que di o seguinte:


Cuéntame un cuento,                   
que quiero cerrar los ojos
y quiero que calle el viento.

Cuéntame un cuento,
que tenga dos mil colores
para pintar los lamentos.

Cuéntame un cuento,
que me salpique la espuma
del mar de los sentimientos.

Cuéntame un cuento,
que quiero borrar las huellas
de caminos polvorientos.

Cuéntame un cuento,
o dos o tres o cuarenta,
setenta y cinco o quinientos.



CONTANDO CABALLITOS DE MAR DE MIL COLORES

Hoy estoy en mi casa, llevamos ya varios días de cuarentena. Estoy un poco aburrido y decido irme a la cama pronto, me meto entre las sábanas de algodón con dibujos de caballitos de mar tan bonitas que me compró mi madre el otro día para poner en mi cama. Para matar el aburrimiento, decido contar los caballitos de mar (Hippocampus). En esto me quedo dormido en un profundo sueño, me sumerjo en la profundidad del mar y encuentro una colonia de caballitos de mar de dos mil colores, rápidamente les fotografío con mi cámara subacuática que llevo desde que me la regalaron en la comunión.
Estoy buceando alrededor de ellos y los miro fascinado, me emociona que no se asustan con mi presencia. Les realizo varias fotografías y ellos ni se dan cuenta, pero fuera hace viento. Se levanta un oleaje que salpica la espuma del mar contra el puerto, como yo soy precavido, decido retirarme, pero me queda claro que volveré a repetir este camino.
Mi nuevo objetivo será hacer otros reportajes fotográficos, dos, o tres, cuarenta, setenta y cinco o quinientas veces más.
Ojalá este cuento se haga realidad porque me siento feliz, me emociona la experiencia y tengo esas fotografías para compartir con los compañeros del colegio cuando nos volvamos a encontrar.

 30/3/2020


No hay comentarios:

Publicar un comentario